Iedereen zit met het gevoel dat er wat moet veranderen: het water is bijna op, de elektriciteit is bijna op en onze wegen zit vol. Als antwoord op het klimaatprotest kwamen politieke partijen met verschillende oplossingen en met beloftes.
De vraag is wie na 26 Mei de politieke moed zal hebben om de maatregelen te nemen die nodig zijn. Welke partijen kunnen de juiste argumenten voorleggen om een diverse samenleving mee te krijgen in een duurzaam beleid?
Daarom maakten enkele Klimaners uit de Rupelstreek, samen met sympathisanten van Denktank Rupelstreek, deze mooie affiches om ons te wijzen op de kracht van onze stem bij de komende verkiezingen. De affiches zijn printbaar op A4 formaat. De kleinere afbeeldingen kan je ook gebruiken als (Facebook) profiel foto. Grotere formaten zijn verkrijgbaar op aanvraag.
Stem jij op 26 Mei met het hart of met de portefeuille?
Je kan hieronder je eigen poster afdrukken.
Klik op de download-knop
Klik met rechtertoets op de geopende tekening kies “printen”. Als je die optie niet hebt, klik dan op “downloaden” of “bewaren” en open de download in je tekenprogramma en klik op printen.
Welke Mechelaar heeft nog niet gehoord van De Grond der Dingen? Dit is een initiatief van theater ARSENAAL/LAZARUS en het museum Hof van Busleyden waarbij inwoners van Mechelen opgeroepen worden om actief mee te bouwen aan de gemeenschappelijke toekomst. De stad stelt 20.000 m² ter beschikking om een aantal voorstellen te realiseren.
Burgers die mee mogen beslissen over gemeenschappelijke grond, daar geeft Klimaan graag z’n steun aan! Door zelf ideeën in te dienen, door het initiatief mee bekendheid te geven, door actief mee te denken,…
Het klinkt alleszins mooi, maar hoe werkt het in de praktijk? Hoe maak je bijvoorbeeld met een grote groep Mechelaars een selectie uit zoveel prachtige ideeën? Het toverwoord daarvoor blijkt Hummus…
Hoe het eraan toe ging op de Grote Onderhandelingsdag kan je hieronder lezen in een uitgebreid verslag, aangeboden door Annick Thienpont van Mechelen Blogt. (Dankjewel, Annick!)
De grond der dingen : samen onderhandelen voor 80 projecten
De Grond der Dingen beleefde afgelopen zaterdag zijn onderhandelingsdag. Voor dit stadproject konden Mechelaars gedurende 2 jaar zelf voorstellen indienen, om met een vierkante meter Mechelen beter te maken. De stad stelt hiervoor 20.000 m2 ter beschikking. Uiteindelijk werden 206 ideeën verzameld. In eerdere ontmoetingsmomenten werden gelijkaardige voorstellen al samengebracht. Nu was een verdere selectie van 175 naar 80 projecten nodig.
Eerst kennismaken…
Als startmoment hielden de ongeveer 100 aanwezigen korte speeddates. Aan de hand van 4 vragen kregen ze de kans om mekaar beter te leren kennen, en de sfeer en verwachtingen van de groep naar boven te brengen.
In de inleiding gaven Willy Thomas, artistiek leider van Arsenaal/Lazarus en bezieler van dit project, en Sigrid Bosmans, artistiek directeur van Hof van Busleyden, het belang en het succes aan van dit project. Voor een stad van 86.000 inwoners getuigen 206 projecten van een enorme betrokkenheid. Ter vergelijking : in Gent liep een gelijkaardig project, waar er door 260.000 inwoners in totaal 260 projecten werden ingediend. Zowel het theater als het museum stellen zich vragen over hun rol in de stad, en in dit project kunnen ze deze rollen op een mooie manier bundelen. In de werkgroep zetelen ook mensen van de stadsdiensten. Zij namen alle voorstellen mee naar de bevoegde diensten, en laten bekijken in hoeverre de ingediende voorstellen kunnen opgenomen worden in het beleid van de stad. Ook wanneer sommige projecten het op deze dag niet halen, worden ze later mogelijk door de stad opgepikt om alsnog uit te werken. De werkgroep wordt ondersteund door een klankbordgroep van 14 mensen. Dit zijn stuk voor stuk gerenommeerde specialisten uit vakgebieden als bestuurskunde en burgerparticipatie, en uit de artistieke wereld.
Nadien gingen de deelnemers weer aan de slag op de scène om de waarden en de criteria te bepalen waarmee later die dag de selectie van de projecten zou gebeuren. Er werd een lijst van criteria vooropgesteld, die door onderhandeling hier en daar nog geschrapt of bijgestuurd werden. Er werd afgesproken om schoonheid, en het blijvend aspect van een voorstel nu uit de criteria te halen, maar zeker mee te nemen bij de latere uitvoering van de geselecteerde projecten.
…en dan samen aan het werk
In de namiddag werden de aanwezigen ingedeeld in 12 groepen. Elke groep kreeg 15 projecten om te toetsen aan de 11 criteria die voor de middag opgesteld werden. Voor elk criterium moest een score van 0 tot 5 punten gegeven worden. Per tafel werden de 4 projecten met de hoogste score weerhouden. Maar omdat niet altijd alles objectief te beoordelen is, was er een groene kaart beschikbaar. Een project dat niet noodzakelijk hoog scoort, maar je wel een fijn gevoel geeft, kon je een groene kaart geven. Ook de 24 projecten die het beste scoorden met de groene kaartjes werden aan de lijst van geselecteerde projecten toegevoegd.
Eén van de werkgroepen knipte hun kaartjes in de hartvorm : “ om te kunnen stemmen met ons hart”.
Ik volgde zelf de beoordeling aan tafel 12, onder leiding van Marijke Wienen. Er ontstonden leuke gesprekjes over de motivatie achter een bepaalde score. In het algemeen was er een grote eensgezindheid, maar soms konden mensen elkaar nog overtuigen om de punten te wijzigen. Voor sommige projecten kwamen de tafelgenoten spontaan met aanvullingen of alternatieven.
De mensen achter de projecten
Tussen de sessies door sprak ik met de indieners van verschillende projecten, en legde ik interessante contacten voor weer nieuwe artikels. Philip Ceuleers en Amber Verstraelen zijn de oprichters van de duurzaamheidsas. Zij hielden zelf al cocreatie-sessies met de mensen die op die as wonen om duurzame, ecologische en gemeenschapsversterkende initiatieven met elkaar te verbinden. Daarover kon je op Mechelen Blogt al een uitgebreid artikel van Jan Smets lezen.
Terwijl Leyla en Ilias Saidova poseerden voor de groepsfoto in de kruidtuin, had ik even de kans om met hun mama te praten.
“Wij waren op bezoek in het museum en leerden daar het project kennen. De kinderen waren meteen enthousiast om een tekening te maken en een projectvoorstel in te dienen. Leyla droomt van een speeltuin waar ook plaats is om te fietsen, en van meer groen in de stad. Ilias pleit ervoor om alleen elektrische auto’s toe te laten in de binnenstad. Vandaag ben ik met hen meegekomen om samen de projecten te verdedigen. “
De resultaten
Op het einde van de namiddag werden alle scores van de tafels verzameld, en werd er druk gerekend voor de uiteindelijke selectie van de projecten. De zaal kreeg al een eerste overzicht maar het was onhaalbaar om in de beschikbare tijd alle berekeningen nauwkeurig af te ronden. De organisatie beloofde de volledige lijst eerstdaags op hun website te communiceren.
En nu ?
Nu worden de geselecteerde projecten visueel uitgewerkt, om vanaf december 2019 tot en met maart 2020 tentoongesteld te worden in de grote ruimte van Hof van Busleyden, onder de titel “Wat is de grond der Dingen? “ Tegen 14 maart 2020 moet dan de definitieve selectie gemaakt zijn van de voorstellen die effectief zullen gerealiseerd worden.
Deep Democracy
Deze onderhandelingsdag werd begeleid door Hummus, een organisatie onder leiding van Fanny Matheusen die rond de principes van Deep Democracy werkt. Deze methode laat groepen in onderhandeling gaan, met aandacht voor alle meningen, ook de minderheidsstem, en de onderliggende emoties. Ik sprak met een aantal mensen die net als ik al een training volgden bij Fanny. Ik ben fan van deze aanpak en probeer hem ook ik mijn job toe te passen. Vandaag had ik de gelegenheid om tools als het gesprek op voeten en de weerberichtjes mee te oefenen.
Mon Schepers, vrijwilliger bij Klimaan, Fietsersbond en Natuurpunt, is bekommerd om de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen:
Ik ben 70 jaar en vader van 4 kinderen en 8 kleinkinderen. Zij wonen in Mechelen en houden van deze stad. 36 jaar heb ik gewerkt in de Thomas More Hogeschool in de opleiding Toerisme en RecreatieManagement. Wonend op Stuivenberg was ik reeds vroeg actief met Stuivenberg blijft groen. De voorbije jaren hebben we gewerkt aan een Fietsvisie voor de stad. Ondertussen heeft het nieuwe stadsbestuur zich uitgesproken om de Fietsstad van Vlaanderen te worden. Het potentieel van onze stad is enorm groot. Door in te zetten op hernieuwbare energie en de vergroening van onze stad hoeven we niet pessimistisch te zijn voor onze toekomst. Als Grootouders kunnen we actief ons steentje bijdragen tot het verduurzamen van onze stad.
Daarom roep ik u op om mee actief onze schouders te zetten onder de vele initiatieven die ook in Mechelen opborrelen:
– Je kan lid worden van de Fietsersbond Mechelen die ijvert voor een fijnmazig Fiets- en Wandelroutenetwerk. 70% van de Mechelaars woont op amper 3 km van het Stadhuis. Fietsen en wandelen is de meest duurzame mobiliteit en maakt ons gezond.
– Je kan lid worden van Klimaan. Binnenkort zijn we een EnergieCoöperatieve die via aandelen gaat zorgen voor hernieuwbare energie. Een geluidsmuur met geïntegreerde zonnepanelen langs de E19 hoeft geen verre droom te zijn. Onze buurt en het Vrijbroekpark kunnen profiteren van een geluidsarme omgeving, zodat we kunnen slapen met de ramen open.
– Je kan lid worden van Natuurpunt waarvan de hoofdzetel in Mechelen gevestigd is. Met het Mechels Broek en het Zennegat kan Groen Mechelen uitgroeien tot het eerste Stedelijk Landschapspark in Vlaanderen. Nu reeds is het gecontroleerd overstromingsgebied van het Zennegat, met zijn slikken en schorren, een internationale bezienswaardigheid.
– Je kan lid worden van “Grootouders voor het Klimaat“ Wij, Grootouders voor het Klimaat, zijn als onafhankelijke beweging sociaal bewogen en geëngageerd. Wij willen een leefbare wereld doorgeven aan volgende generaties. We hebben een langetermijnvisie, staan open voor dialoog en willen mensen samenbrengen. Dat doen we met veel ambitie en bereidheid tot actie.
Iedere zaterdag om 5 voor 12 kan je ons vinden aan de Gele Opsinjoor aan de Sint-Romboutstoren.
Al heel mijn leven is de klimaatproblematiek dringend. Is er ALARM. Ik was 14 bij de ondertekening van het Verdrag van Kyoto.
Een
jaar geleden hebben we samen met enkele Mechelaars Klimaan opgericht.
Een burgerbeweging die via samenwerking de transitie naar een sociaal
duurzame en kimaatneutrale maatschappij wil versnellen.
Het klimaatbetoog van Nic Balthazar raakte me diep. Het 6-jarige meisje in het rood uit de videoclip ‘The Big Ask’ is nu een 18-jarige jongedame. Volgens haar is er sinds de clip is er ‘niets’ gebeurd. De wereld is nog altijd niet wakker. Zo voel ik het ook aan.
Mijn oudste zoontje is nu 6 jaar, net zoals het meisje in het rood 12 jaar geleden.
Ik bewonder de moedige jongeren die elke donderdag spijbelen voor ons klimaat.
Greta, Anuna, Kyra, … nu iconen, mogen niet binnen 20 jaar zeggen: onze actie heeft niet gebaat.
Ik wil hen bijstaan, ondersteunen. Het is niet enkel hun strijd. De klimaatontwrichting treft iedereen.
Daarom wil ik iedereen oproepen om zaterdag op 6 april om 5 voor 12 samen het ‘Sing for the Climate’ te zingen aan het Gele ‘Opsinjoorke’ naast de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen.
Toon de politici dat ook wij willen dat het klimaat de hoogste prioriteit verdient in het politiek beleid.
Alle Mechelse klokken zullen een half uur op voorhand luiden om ALARM te slaan en iedereen oproepen om het lied mee te zingen om 5 voor 12.
We doen dit samen met verschillende organisaties en met het Mechelse stadsbestuur. Dit probleem kunnen we enkel samen oplossen.
Ik hoop op een massale opkomst voor een krachtig signaal,
Gisteren zag ik een fantastische uitzending op Canvas. Een klimaatbetoog waar extreem helder het klimaatprobleem wordt geschetst en wat we er allemaal aan kunnen doen. Het is een uitzending die echt iedereen moet gezien hebben. We moeten immers het klimaatdebat zo snel mogelijk transformeren in echte aanpassingen en oplossingen. Bind dus je klimaatontkennende Nonkel, Oma, Neef, vriend of vriendin vast voor de tv. Praat erover en en ga aan het werk om er samen voor te zorgen dat we onze kinderen dezelfde wereld kunnen schenken op hun oude dag als wij. We hebben nog 12 jaar en al de oplossingen bestaan! Tijd om ze massaal en snel toe te passen.
Lezing van Nic Balthazar over de toekomst van ons klimaat, vanuit de Aula van de Universiteit Gent (2019, BEL, 60 min)
Het klimaatprobleem… en de talrijke discussies daarover. Zijn we werkelijk zo verknocht aan olie? Kunnen we niet anders dan onze planeet om zeep helpen?
Volgens mij wel. Ik heb het op mezelf onderzocht en het is perfect mogelijk om snel een grote brok van al je directe olie- en gasverbruik gewoon te laten vallen. Dat is drastisch, maar wel perfect mogelijk. Ik kan het bewijzen, want ik heb van die leuke grafiekjes (hieronder) waarop je soms ook kan aflezen welke gigantische sommen ik heb bespaard. Maar dat is maar 1 kant van het verhaal. Het dient gezegd te worden: het kost soms ook echt meer moeite. De fiets op, inplaats van wat te suffen in de file. Die verwarming weer afgezet en ik wou het eens echt gezellig warm hebben. Altijd al die toestellen op waakstand uitzetten…
Maar de meeste uitstoot zit in de portefeuille: daar goed uitkijken aan wat je je centen uitgeeft is ook niet altijd zo makkelijk: niet teveel verpakkingen, het komt toch van niet te ver? Vlees laat ik liever, die uitstoot is echt extreem… .
Kortom, ja, we kunnen met z’n allen echt heel veel doen. Zeker omdat we een volkje zijn dat echt bovengemiddeld veel CO2 laat vliegen. Mensen die zoveel geld niet hebben, kunnen onze impact echt niet evenaren.
En ik weet dat ik heel kort ben in dit berichtje. Mensen lezen niet graag lange berichten, daarom. Maar als je me kent, zou je weten dat het me menens is. Ik wil gewoon helemaal geen CO2 meer uitstoten, wat het ook van me vraagt. De impact is simpelweg veel te groot.
Dus ja, dat is mijn conclusie. We kunnen, als we willen, met z’n allen heel veel doen. Maar kunnen we vermijden dat onze planeet om zeep gaat?
Daarvoor is een systeemverandering nodig. Dat kunnen we niet oplossen binnen de huidige structuren. En liefst geen 7e staatshervorming hé, met nog meer ministers… Neen, want het zijn niet de regeringen die beslissen om heel veel of absurt veel uitstoot te tolereren in ruil voor meer winst. Dat doen onze geliefde bedrijven. Zolang het lucratief is om olie op te pompen, doen die bedrijven dat, want winst is alles. Zolang we allemaal blijven bibberen als een multinational dreigt te vertrekken uit onze contreiën. Zolang hebben zij de macht, de macht om niets te veranderen. Maar bedrijven hebben consumptie nodig. En consumptie, dat zijn wij. Als wij wel letten op wat we doen, in plaats van de bedrijven, moeten die wel veranderen. Dat is niet zo makkelijk, dat gaat beter met goede wetten. Maar pas op, dit geldt niet voor alle bedrijven. Sommigen hebben zoveel macht, dat ze kunnen doen en laten wat ze willen en wat willen ze: volgens mij meer winst.
Het echte antwoord op de vraag of we niets anders kunnen dan onze planeet om zeep helpen, is verbazingwekkend simpel: we moeten meer met minder.
Als we echt allemaal meer leren genieten van minder, dan is het mogelijk om op een duurzame manier op deze planeet verder te leven. Als we meer moeite doen met minder comfort. Als we meer inkopen bij minder grote winkels. Als we meer plezier hebben met minder kinderen. Als meer gigantische bedrijven beslissen om minder winst te maken, minder anderen uit te buiten. Als dat mogelijk is, dan winnen we de planeet.
Enkel als we dat ervoor over hebben, kunnen wij dezelfde wereld, zoals wij die gekend hebben, aan onze kinderen schenken. Het lijkt een opgave en dat is het ook zeker, maar ik wil graag eindigen in schoonheid. Van al die dingen die ik mezelf al heb “ontdaan”, heb ik meestal veel extra plezier, genot en strijdlust gekregen. Ik ben ook gaan beseffen dat de weg naar het doel soms mooier is dan het doel zelf.
Maar doe het snel, dat veranderen. Het is nodig, volgens het laatste IPCC rapport hebben we nog maar 12 jaar om meer dan de helft van al onze CO2 uitstoot te vermijden. Daarna neemt de methaan uit de permafrost over… Het is een ongelofelijke opdracht, waarvoor wel wat nieuwe kennis vereist is. Benieuwd of wij als mensheid het pleit gaan halen of niet.
