Systeemdenken: het ijsbergmodel
Klimaan werkt aan een rechtvaardige wereld waarin we de draagkracht van de aarde respecteren. Om die te realiseren, moet ons huidige systeem van koers veranderen. Hoe doen we dat? In welke initiatieven steken we onze tijd en energie?
We halen inspiratie uit het systeemdenken, een manier van denken die helpt om de complexe werkelijkheid te begrijpen.
Onder de waterlijn
In het systeemdenken kijken we naar de werkelijkheid zoals naar een ijsberg. Als mens kijken we voornamelijk naar de gebeurtenissen rondom ons: dat is de top van de ijsberg. We zien bijvoorbeeld Jan naar school fietsen.
Net zoals bij een ijsberg speelt er veel meer dan wat in het oog springt. Menselijke interacties worden vaak bepaald door wat verscholen zit onder de waterlijn. Net onder het wateroppervlak vinden we onze gedragspatronen, ons gewoontegedrag. Jan denkt er niet meer over na: hij fietst elke dag.
Nog dieper in de ijsberg vinden we de structuren die onze gedragspatronen beïnvloeden. Voor Jan is de keuze voor de fiets evident: alles is voorzien om vlot en veilig te fietsen.
Het diepste van de ijsberg is datgene wat tussen onze oren zit. Ons denken, onze waarden en normen, onze ‘mentale modellen’ liggen aan de basis van ons gedrag. Jan is overtuigd van zijn keuze voor de fiets. Maar zijn klasgenoten? Die vinden dat toch een beetje vreemd.
Initiatieven die in de diepte werken
Stel dat we ook de klasgenoten van Jan op de fiets willen krijgen, hoe pakken we dat aan?
We weten dat mensen rechtstreeks aanspreken op hun gedrag niet goed werkt. We stoppen onze energie beter niet in een sensibiliseringscampagne die mensen aanspreekt op hun autogebruik. Het is verloren moeite, het resultaat zal mager zijn.
We boeken meer succes als we het gedragspatroon proberen te beïnvloeden. Een campagne die aanmoedigt om tijdens een beperkte periode te voet, met de fiets of met het openbaar vervoer naar school te komen, kan laten ervaren dat fietsen leuker en sneller is dan de auto te nemen. Zo kunnen er nieuwe gewoonten ontstaan.
Structuren zitten nog dieper in de ijsberg. Als er een veilige en aangename fietsinfrastructuur is, zullen meer mensen de fiets nemen. Als we bedrijfswagens fiscaal voordelig maken, dan stimuleren we autogebruik. IJveren voor goede structuren die het gewenste gedrag mogelijk maken is heel belangrijk.
De grootste hefboom voor systeemverandering zit in het diepste van de ijsberg: ons denken. Blijven we de auto zien als een statussymbool? Dan zullen we ervoor blijven kiezen. Mensen zijn gelukkig sociale wezens. Ze horen er graag bij. Op een dag kan fietsen de sociale norm worden. Dan zullen ook de klasgenoten van Jan de fiets nemen.
Dus, hoe dieper in de ijsberg we werken, hoe groter het effect van onze acties. Klimaan wil zich zoveel mogelijk focussen op initiatieven die in de diepte werken.
Blog
De burgers achter de beweging
Dag lezer! Wij zijn Rachel en Fiene, twee vrienden die de sociale media van Klimaan verzorgen. Een burgerbeweging waar we met veel trots deel van mogen uitmaken. Met deze nieuwe portretreeks willen we jullie bekendmaken met vrijwilligers, leden, enthousiastelingen......
De strijd tegen opwarming (hitte-eilandeffect) via witte daken
Door Paul Laforce Nu we weer regen hebben zijn we weeral de 'hete' dagen vergeten die ons dit jaar toch wel echt hebben doen bakken. Het was overal erg (te) warm, maar de verstedelijkte zones warmen nog meer op en 2020 was de voorbode van meer van dat op jaarbasis. ...
Tussen ‘drasj’ en droogte
We voelen een sluimerend, maar stijgend gevoel van bezorgdheid over droogte. Het probleem was steeds iets dat aan bod kwam bij mogelijke gevolgen van klimaatverandering, “over een paar decennia of zo”, maar het komt nu steeds dichterbij. De droogte van de voorbije...
Kalender
Geen evenementen van deze categorie.